
I hear and I forget.
I see and I remember.
I do and I understand.
Күнз ахай ингэж хэлжээ. Юм сурах гэж явж байгаа бүхэн ханандаа хадчимаар үг байгаам даа.
Тиймээ бид сонсоноо үргэлж мартана, харсанаа хаая санаж магадгүй харин хийж үзэж байж л мөн чанарыг нь ойлгодог. Сайхан ярихаас муухан ч гэсэн хийдэг байх хэрэгтэй. Энийг санаж явбал юманд хүрнэ дээ хүрнэ. Нээрээ дээрх үг Америкийн сургуулиудын үндсэн уриа шахуу юм байна лээ шүү. Би хэд хэдэн сурах бичиг мөн сургуулийн ханан дээрээс харж байсан. Америкчуудын бүтээлч байдгийн нууц чухамхүү энэ философид оршино. Тэд 1 гайхамшгийг бүтээхийн тулд 99 гутамшигийг хийж л суудаг. Үүнээсээ огт ичдэггүй. Тухайн зүйлийг хийсэн гэдэг нь л чухал. Яаахав тааруухан болоо л биз гэхдээ сайжруулж болно шүү дээ гэсэн ерөнхий зарчимтай. Тиймээ тухайн асуудлыг шийдэж ямар нэг байдлаар ард нь гарсан хүн л түүнийгээ илүү сайнаар хийх зөв замыг олж хардаг. Гэтэл бид яадаг билээ? Анхнаасаа төгс бүтээл хийчих гээ л бодоод онолдоод яриад явахаас юу ч хийдгүй. Бараг тийм юм хийснээс хийгээгүй нь дээр гэж ярих аястай. Ялгаа нь тэгээд ямар байна даа айн? Тэд хөгжлийн оройд бид ёроолд нь байх шив дээ.
No comments:
Post a Comment