Подмосковные вечера

Не слышны в саду даже шорохи,
Всё здесь замерло до утра.
Eсли б знали вы, как мне дороги
Подмосковные вечера.

Речка движется и не движется,
Вся из лунного серебра.
Песня слышится и не слышится
В эти тихие вечера.

Что ж бы, милая, смотришь искоса,
Низко голову наклоня?
Трудно высказать и не высказать
Всё, что на сердце у меня.

Энэ сайхан дууг сонсоогүй баясаагүй монгол хүн гэж үгүй биз ээ. Ялангуяа бидний эцэг эх, ах эгч энэ дууг нулимс мэлмэрүүлэн дуулах юм билээ. Энэ дуу яагаад тийм алдартай болов? Энэ дууг яагаад ийм олон хүмүүс аялан дуулна вэ?.

Мэдэх юм алга. Гэвч миний бодлоор...

Энэ дуу гайхамшигийг агуулж аугаа их хайр дурлал мөнхийн гуниг харууслыг хамтад нь эгшиглүүлдэгтэй л тэр биз.

Энийг нээрээ дутуу хаячихсан юм байшт.

Уг нь энэ дууны монгол орчуулгыг сонирхуулах гэж байсан юм байна.

Цэцэрлэгт чимээ анир дуулдахаан байж

Цэцэг навч цөмөөрөө нойрсож байна

Энэ л Москвагын ойр хавийн үдшийг

Эрхэмлэдгийг минь та мэдээсэй.

Мөнгөн туяагаар саран гийгүүлэхэд

Мөрөн гол тольмоорч налирч байна

Дунайрч нам гүм ийм үдшийн цагаар

Дуу хуур дуулдах шиг ч үгүй чиг байна

Амраг минь чи юунд толгой гудайлгаад

Айлгах мэт хялайн харна вэ

Хэнхэдгийн минь цаана юу байгаа бүхнээ

Хэлье байя ч гэхэд хэцүү л байна.